SUNDERKAND

सुन्दरकाण्ड

बार बार नाएसि पद सीसा । बोला बचन जोरि कर कीसा ।।
अब कृतकृत्य भयउँ मैं माता । आसिष तव बमोघ बिख्याता ।।
सुनहु मातु मोहि अतिसय भूखा । लागि देखि सुंदर फल रूखा ।।
सुनु सुत करहिं बिपिन रखवारी । परम रजनीचर भारी ।।
तिन्ह कर भय माता मोहि नाहीं । जौं तुम्ह सुख मानहु मन माहीं ।।

दो0- देखि बुद्धि बल निपुन कपि कहेउ जानकीं जाहु ।
रघुपति चरन हृदयँ धरि तात मधुर फ़ल खाहु.।। 17 ।।

चलेउ नाइ सिरू पैठेउ बागा । फल खाएसि तरू तोरैं लागा ।।
रहे तहाँ बहु भट रखवारे । कछु मारेसि कछु जाइ पुकारे ।।
नाथ एक आवा कपि भारी । तेहिं बसोक बाटिका उजारी ।।
खाएसि फल अरू बिटप उपारे । रच्छक मर्दि मर्दि महि डारे ।।
सुनि रावन पठए भट नाना । तिन्हहि देखि गर्जेउ हनुमाना ।।
सब रजनीचर कपि संघारे । गए पुकारत कछु अधमारे ।।
पुनि पठयउ तेहिं अच्छकुमारा । चला संग लै सुभट अपारा ।।
आवत देखि बिटप गहि तर्जा । ताहि निपरति महाधुनि गर्जा ।।

दो.- कछु मारेसिय कछु मर्देसि कछु मिलएसि धरि धूरि ।
कछु पुनि जाइ पुकारे प्रभु मर्कट बल भूरि ।। 18 ।।

सुनि सुत बध लंकेस रिसाना । पठएसि मेधनाद बलवाना ।।
मारसि जनि सुत बाँधेसु ताही । देखिअ कपिहि कहाँ कर आही ।।
चला इंद्रजित अतुलित जोध । बंधु निधन सुनि उपजा क्रोधा ।।
कपि देखा दारून भट आवा । कटकटाइ गर्जा अरू धावा ।।
अति बिसाल तरू एक उपारा । बिरथ कीन्ह लंकेस कुमारा ।।
रहे महाभट ताके संगा । गहि गहि कपि मर्दइ निज अंगा ।
तिन्हहि निपाति ताहि सन बाजा । भिरे जुगल मानहुँ गजराजा ।।
मुठिका मारि चढ़ा तरू जाई । ताहि एक छन मुरूछा आई ।।
उठि बहोरि कीन्हिसि बहु माया । जीति न जाइ प्रभंजन जाया ।।

दो0- ब्रह्य अस्त्रा तेहि साँध कपि मन कीन्ह बिचार ।
जौं न ब्रह्मसर मानउँ महिमा मिटइ अपार ।। 19 ।।